Inleiding betoog

Vroeger werden alle berichten per post verstuurd. Het duurde dagen voordat een bericht aankwam en dit kon voor veel problemen zorgen. Aangezien de brief gestolen of gelezen kon worden onderweg, werden belangrijke brieven verzegeld. Zo werd het gelijk duidelijk als de brief gelezen was. Tegenwoordig worden berichten zelden nog per post verstuurd. Alles gaat via de mail, en kleine berichten gaan via SMS of een andere soort media. Dit zorgt er voor dat er geen tussenpersoon is en dat het bericht direct aan komt bij de ontvanger.

Berichten zijn privé, en het is dus privacyschending als ze gelezen worden. Hackers kunnen in iemands mail komen en berichten lezen. Om dit te voorkomen is er software uitgevonden die ervoor zorgt dat het bijna onmogelijk is om berichten te lezen zonder toestemming. Dit heeft ook nadelen. Terroristen kunnen zonder moeite met elkaar overleggen en de berichten kunnen zelfs door de FBI niet gelezen worden. Dit heeft voor problemen gezorgd en de FBI heeft dus geëist dat Apple software creëert die ervoor moet zorgen dat de FBI deze berichten wel kan lezen. Apple wilt dit niet aangezien dit de privacy van zijn klanten schendt.
In mijn ogen moet Apple deze software creëeren. Mensen willen dat hun leven privé is, dat is begrijpelijk, maar als er hierdoor een bomaanslag voorkomen kan worden, waarom zouden mensen dan tegenstribbelen? Als je niks te verbergen hebt, moet je er geen problemen mee hebben dat de FBI kijkt of je rare dingen doet. Daarom moeten de FBI en andere veiligheidsdiensten toegang krijgen tot de privégegevens van mensen, wanneer deze verdachte activiteiten vertonen.

Leerlingen moeten zelf hun docenten kunnen kiezen

Je hebt al drie jaar lang een geweldige leraar voor een bepaald vak gehad, laten we voor het gemak het vak Nederlands kiezen, en nu sta je voor je eerste dag in het vierde jaar als je tot je verbazing erachter komt dat je een nieuwe, onbekende leraar hebt. Misschien heb je veel goeds over die leraar gehoord, of juist veel slechts, of misschien wel helemaal niks. Hoe dan ook, het komt erop neer dat je afstand moet doen van je geweldige leraar Nederlands die je al zo lang, zo goed kent. Wie heeft daar nou zin in? Iedereen zou zelf de keuze moeten kunnen maken welke leraar hij/zij heeft.

Je moet zelf kunnen kiezen welke docent jou les geeft. Het is namelijk jouw toekomst, jouw schoolcarrière, en bovendien, waarom zou je dat niet mogen kiezen? Natuurlijk moet je elke leraar een kans geven, je weet immers nooit op welke manier diegene les geeft, maar dit kan ook je resultaten beïnvloeden, goed én slecht. Het beste zou zijn als je een maand of twee 'kennis kan maken' met die docent. Je weet dan beter de dingen die de docent goed kan of juist niet. Misschien legt hij/zij niet goed uit, maar probeert hij/zij je wel duidelijk heel goed te helpen. Elke docent is anders en de overstap naar een andere docent brengt vaak moeilijkheden met zich mee. Als een docent slecht les geeft, maken leerlingen minder vaak hun huiswerk. Dit leidt tot slechtere resultaten.

Het kan uiteraard ook voorkomen dat jouw perfecte leraar geen les geeft aan jouw leerjaar, in dat geval zit er niets anders op dan te kiezen uit de docenten die dat wel doen. Je kan korte gesprekjes met verschillende leraren houden, op die manier kom je er sneller achter wat voor persoonlijkheid ze hebben en weet je beter of je diegene als docent wilt. Je kan ook enkele lessen volgen bij andere docenten. Dit kan natuurlijk niet altijd zo doorgaan, dus, zoals ik al eerder zei, na een maand of twee moet je je definitieve leraar kiezen. Op deze manier raken leerlingen veel sneller gemotiveerd en gaan ze met plezier naar de les in plaats van elke keer te zeggen: "nee hé, ik heb weer natuurkunde". De cijfers zullen vrijwel automatisch omhoog schieten. Als je zelf een leraar hebt mogen kiezen is de kans groter dan de leerlingen zich meer interesseren in het onderwerp, meer luisteren, en minder praten. Het schoolsysteem zou drastisch verbeterd worden.

Natuurlijk krijg je soms ook leraren zonder leerlingen. Dit kan verschillende redenen hebben. Misschien komt de leraar helemaal niet overtuigend over, staat hij altijd met zijn handen in z'n zakken, of misschien is hij wel extreem chaotisch en kan hij totaal niet uitleggen. Voor deze leraren zou er een soort cursus moeten zijn. De leraar zou moeten worden ondervraagd, er moet worden gekeken naar hoe hij/zij les geeft (d.m.v. een paar proeflessen) en op deze manier kunnen de docenten hun lessen weer verbeteren, worden ze weer 'gekozen' en uiteindelijk komt alles goed uit voor iedereen.

Kortom, je moet zelf in de hand hebben van welke docent je les krijgt aangezien het je toekomst heel erg kan veranderen. Je moet een paar proeflessen kunnen volgen of gesprekken kunnen houden met docenten om een beter beeld te krijgen van die docent en op die manier kom je erachter welke leraren hun werk niet goed doen. Bij deze leraren kan je onderzoeken wat ze fout doen. Ook raken leerlingen veel sneller geïnteresseerd in de lessen en zijn ze gemotiveerder en wordt het gehele schoolsysteem verbeterd.

Motivatiebrief Bijles

Ismaël Saboerali
Dorpsweg 86
4221 LJ HOOGBLOKLAND

Utrecht, 19 september 2014

Mr. Kroon
Vroedschapstraat 11
4204 AJ GORINCHEM

Geachte Mr. Kroon,

Nog maar kort geleden heeft u ons verteld over de bijlessen die gegeven gaan worden en u vroeg of er geïnteresseerden waren. Bijles is iets wat velen nodig hebben, zonder dat ze het doorhebben. Ik was een van die velen. Met veel moeite ben ik geklommen naar de vijfde klas en ik realiseer me dat er zo veel tieners nu in mijn plaats staan en moeite hebben met verschillende vakken.

Hoewel ik geen veteraan ben in alle vakken, zijn er een aantal waarin ik vrij goed in ben. Het gaat nu wel vooral over de eerste en tweede klas. Onder anderen: Engels,wiskunde en Nederlands. Voor Nederlands vooral de werkwoordspelling, wiskunde kan ik aan eerste- en tweedeklassers geven, aangezien het in de derdeklas een stuk moeilijker wordt en het me niet verstandig lijkt dat ik bijles geef in iets wat ik niet helemaal beheers. Engels is weer iets anders. Engels is een van mijn beste vakken en kan ik ongetwijfeld aan iedere klas geven. Mijn woordenschat is bovengemiddeld, mijn grammatica uitstekend, en hoewel mijn uitspraak niet altijd even geweldig is, doe ik haast alles foutloos.

Wiskunde is een ander vak waar ik zeer goed in was. Als je het een beetje bijhoudt en goed oplet in de les, komt het allemaal goed. Jammer genoeg zijn er altijd mensen die dit niet doen en die mensen wil ik helpen. Vaak hebben ze het zelf niet door, maar juist omdat dit nog het begin van het jaar is, is dit de beste tijd om te beginnen. De eerste lessen zijn al voorbij dus men heeft een redelijke indruk van wat ze te wachten staat, maar het is precies goed genoeg om ze te laten zien hoe ze de rest van het jaar te werk moeten gaan.

Hetzelfde geldt eigenlijk voor Nederlands, het is vrij makkelijk, maar je moet opletten, vooral bij werkwoordspelling. werkwoordspelling is een van de simpelste dingen bij Nederlands, maar toch begrijpen zo weinig mensen het. Als je het een tijdje oefent, gaat het vanzelf in je hoofd zitten en doe je het bijna niet meer fout. Natuurlijk zijn er altijd een paar uitzonderingen of momenten waarbij je er met je hoofd even niet bij bent, maar na verloop  van tijd zal t zeker lukken.

Het feit dat ik precies weet wat mensen nodig hebben en hoe ik ze moet helpen, is voor mij genoeg reden om te solliciteren. Dus nogmaals, wiskunde in de eerste- en tweede klas, Nederlands hetzelfde, maar dan vooral werkwoordspelling als dat mogelijk is, en Engels voor wie het nodig heeft. En wat voor motivatie zou iemand nog meer nodig hebben om bijles te geven dan het helpen van je medemens?

Ik kan zelf vrijwel elke dag, behalve vrijdag. Maandag en donderdag ben ik na het achtste uur uit, en dinsdag en woensdag na het zevende. Na deze uren ben ik beschikbaar. Het liefste 1 uur achterelkaar, en dan meerdere keren in de week als het nodig is.

Ik hoop dat ik u hier voldoende mee heb geïnformeerd, voor verdere vragen ben ik bereikbaar via mail en uiteraard in de les(sen).

Hoogachtend,

Ismaël Saboerali

Schrijfopdracht 6: Klachtenbrief

Ismaël Saboerali

Dorpsweg 86

4221 LJ HOOGBLOKLAND

Gorinchem, 11 juni 2014

Museum van de Twintigste Eeuw

Postbus 314

2525 BX DEN HAAG

Betreft: Resultaat uitstapje

Geachte heer/mevrouw,

Afgelopen week heb ik voor mijn klas een uitstapje georganiseer naar uw Museum. De bedoeling was een leuke, interessante dag uit naar o.a. een tentoonstelling over reclame van de afgelopen 50 jaar. Na ruim een uur in de bus gezeten te hebben, konden de leerlingen bijna niet meer wachten om de bus uit te gaan en het museum in te stormen. Maar toen we eenmaal binnen stonden, wachtte ons enkel een grote, kale ruimte met een jongeman die zenuwachtig op ons stond te wachten. Het was duidelijk dat hij niet bijzonder gemotiveerd was, niet alleen kon je dat zien aan zijn blik, maar ook horen aan zijn stem.

De dag voor het uitstapje heb ik de hele klas voorbereid op wat ze zouden zien. Ik heb jullie site opgezocht, en daar stond wat basis informatie en dat hebben we doorgenomen. We wisten dus al het een en ander en dat maakte ons juist nieuwsgieriger. Maar toen de inleiding eindelijk begon, herhaalde de inleider, op monotoon, slechts wat er op de site had gestaan. We kregen geen enkele extra informatie, en toen er een paar vragen werden gesteld, kon hij die amper beantwoorden. Hij was duidelijk slecht voorbereid, chaotisch, en ongeïnteresseerd in het onderwerp.

Dit was enkel de inleiding, en we hoopten dat er nu een ander persoon zou komen om ons te begeleiden naar de tentoonstelling en ons daar (veel) meer zou gaan vertellen. Die hoop bleek tevergeefs. Hoewel we ook langs andere tentoonstellingen waren gegaan, wist de inleider daar ook niks van. De leerlingen begonnen zich verschrikkelijk te vervelen, en natuurlijk waren ze niet meer in bedwang te houden. Dit irriteerde de inleider weer, en hij nam niet eens meer de moeite iets te zeggen. Als een vicieuze cirkel herhaalde dit proces zich keer op keer, en toen we eindelijk bij de juiste tentoonstelling waren aangekomen, was de halve klas al niet meer te vinden. 

Ik vind het gewoonweg belachelijk dat er zulke mooie praatjes worden gemaakt om je naar dit museum te lokken, maar als je daar eenmaal bent, kijkt niemand meer naar je om of neemt überhaupt de moeite om een fatsoenlijk, interessant gesprek te voeren en deze hele grap kost dan ook nog eens 75 euro! 

Jullie zouden eigenlijk ons nog een keer mogen laten komen, en dan wel iemand regelen die in staat is een simpele inleiding als deze voor te bereiden en ook nog een prettig is om tegen te praten.

Hoogachtend,

Ismaël Saboerali

 

Schrijfopdracht 3: Recensie

Restaurant Bodrum Holiday Resort

Een Paradijs op aarde

Onze aankomst

Het restaurant waar ik het over ga hebben, maakt deel uit van een gigantisch hotel in Bodrum, Turkije. Twee jaar geleden ben ik daar op vakantie gegaan, en het was een werkelijk verbluffende ervaring. Vanaf het moment dat wij het vliegtuig uitstapten, voelden wij een heerlijke warmte. Daarna gingen wij het vliegveld in en was alles precies lekker koel. Na een rit van anderhalf uur, kwamen wij aan bij het hotel. Het hotel stond hoog in een bergachtig gebied en had uitkijk op de zee. Het was vrij laat en donker dus wij zagen niet veel van het uitzicht. We gingen het restaurant binnen met de hoop onze honger te stillen na de lange rit. En we waren dan ook verbaasd dat het restaurant nog gewoon open was (het was half twaalf) en er nog genoeg eten was om op te scheppen. Terwijl wij aan het genieten waren van het heerlijke eten, kwam er een groep luidruchtige jongeren aan. Het was toen pas, dat wij doorhadden dat er geen personeel was. De jongeren bleken Nederlands te zijn en we hadden een gesprek met ze over het hotel. Er was geen negatief woord te bekennen in de gehele conversatie en dat maakte dat wij nog meer uitkeken naar de volgende dag.

De eerste dag

Toen wij de volgende ochtend opstonden, konden wij onze ogen niet geloven. Onze kamer had uitzicht over een prachtig zwembad met daarachter een gigantisch strand. We gingen gelijk naar het restaurant dat, in tegenstelling tot de vorige avond, vol was met gasten en personeel. De ene helft van de chique versierde eetzaal was vol met tafels terwijl andere helft vol was met een rijke variëteit aan eten en drinken. We hebben een heerlijk ontbijtje gehad en het personeel kwam telkens precies op tijd om de lege borden en bekers op te halen zonder dat wij gestoord werden of de tafel te vol raakte. Helaas bestond het merendeel van het personeel uit mensen die geen of weinig Engels spraken. Gelukkig waren ze allen snel van begrip en konden ze vrijwel meteen halen wat je wilde.

Wat nog beter is, is dat toen het restaurant gesloten was, kon je nog steeds op veel plekken eten krijgen. Het was een gigantisch hotel met veel hutjes, huisjes, en barretjes waar je friet, burgers, hotdogs, drinken en van alles meer kon halen. Je hoefde dus nooit honger te leiden.

De conclusie

Na een week of twee daar doorgebracht te hebben, waren was het voorbij. Het was tijd om te vertrekken en naar huis te gaan. Het hotel was prachtig, je werd op je wenken bedient, er was altijd een overvloed aan eten en er waren meer dan genoeg activiteiten. Van tennissen tot waterskiën. Van 's avonds naar de disco, tot meters hoge waterglijbanen. Kortom een geweldige ervaring.
Het restaurant krijgt van mij een dikke 8. Het eten was eerlijk, je had prachtig uitzicht, iedereen was beleefd en je werd altijd op je wenken bediend. Het enige wat ik echt jammer vond was, niet zozeer dat het personeel niet veel Engels sprak, maar wat er gebeurde op de laatste dag. Er was een gigantische vis van bijna 3 meter lang gevangen, en die zou worden klaargemaakt. Er stond bijzonder veel vis op het menu die dag. Nu hou ik zelf niet veel van vis, maar mijn vader daarentegen wel. Hij at dus zijn buikje rond, wat hij achteraf maar beter niet had kunnen doen. Er was iets heel erg mis met de vis, want mijn vader werd er heel erg ziek van. De twee volle dagen daarna heeft hij ziek doorgebracht en hij had niet eens de kracht om zijn eigen eten klaar te maken. Een zeer spijtig dus.
Dus, een dikke plus voor het heerlijke eten, het geweldige personeel, de vele activiteiten, de perfect ingerichte eetzaal, maar jammer genoeg was het eind niet zo geweldig als we hoopten.

Pamflet - Kolderdag

Niemand komt aan Kolderdag!

Al jaren is er een dag, een dag waarop de school meer dan een school is.
De traditionele kolderdag.
De andere klassen wachtten met smart op deze dag. Wie wist wat de geweldige zesdeklassers dit jaar in petto hadden?
Ja, verleden tijd, net als kolderdag. Kolderdag is niet meer. Het schoolbestuur heeft deze grootse dag afgeschaft.

Dit wordt niet getolereerd! Wij als zesdeklassers hebben zes lange jaren hard gewerkt. Zes jaren hebben wij gewacht op deze dag. En nu het eindelijk tijd is, wordt het afgeschaft?
1 dag. 1 dag is alles wat we vragen na 6 lange jaren. 1 dag om ons als examenklas uit te leven en niet non-stop aan school te hoeven denken.

Als we met lege handen naar het schoolbestuur stappen, verandert er natuurlijk niks. We hebben een plan nodig dat het bestuur wegblaast! Daarvoor hebben we jullie hulp nodig.
Zit jij in de bovenbouw en vind jij dat kolderdag moet blijven? Kom dan vrijdag 8 maart in de grote pauze naar de collegezaal. Vind jij dat kolderdag weg moet blijven om wat voor reden dan ook? Dan ben je natuurlijk ook welkom. Wij willen ons voorbereiden op elk mogelijk argument tegen kolderdag.
Uiteraard zijn er een aantal leden van het schoolbestuur aanwezig om ervoor te zorgen dat het niet uit de hand loopt.

Wij moeten ervoor zorgen dat we in ieder geval iets anders in plaats van kolderdag krijgen. Want om ons laatste jaar op deze geweldige school af te sluiten zonder een knallend eind, is geen optie!



Voor verdere vragen: mail naar kolderdagmoetblijven@gmail.com of bel naar 06-12345678



-De zesde klas

Verslag "internationalisering"

De Internationaliseringsweek.

De internationalisering is een geweldige ervaring. Je kan kiezen uit verschillende landen met verschillende culturen. Een geweldige kans dus. Maar jammer genoeg is er niet genoeg plek voor alle leerlingen. Dus wat gebeurt er met de leerlingen die thuis blijven?

Nu de helft van de leerlingen er niet is, zal het zeker heel rustig worden. En de helft van de leraren is er ook niet dus de helft van de lessen vallen uit. Niet erg, zou je denken. En nee, dat is iets waar de meeste leerlingen vrolijk van worden. Maar wat gebeurt er met de andere helft van de lessen? De regel is dat de leerlingen die op internationalisering zijn, al het huiswerk en de behandelde stof moeten inhalen. En dat de lessen dus ook gewoon door moeten gaan "alsof er niets vreemds is aan een klas van 10 in plaats van 30 man".
Sommige leraren doen dan ook een dappere poging om de lessen voort te zetten. Maar ze weten dat dat totaal geen zin heeft. De achtergebleven leerlingen kunnen hun hoofd niet bij de les houden en de leraren geven de hoop ook op.
Zo ontstaan de totaal nutteloze lessen. In plaats van stof te behandelen, wordt er naar films gekeken(wiskunde) of wordt er taart gegeten(Duits) en thee gedronken(filosofie en ANW) en soms zegt een leraar dat er geen les wordt gegeven en mogen de leerlingen genieten van een tussenuurtje(Natuurkunde).

Maar aan alles komt een eind.

 

Na een paar dagen van dit goede leventje te genieten, komt er een einde aan. Dat was ook wel te verwachten. Overal komen verhalen over hoe leuk het wel niet is in Amerika, Duitsland, Rusland, en Turkije. Terwijl de achtergeblevenen elke dag naar school gaan, praten over van alles en nog wat en dan weer naar huis gaan, Beleven de internationaliseerders elke dag iets nieuw.
De leerlingen beginnen jaloers te worden en bespreken met een aantal leraren wat de leerlingen die achtergebleven zijn, zouden moeten doen. Het is namelijk totaal nutteloos en een geweldig grote tijdverspilling. Een aantal ideeën zijn: een extra week vakantie(dat hebben de internationaliseerders eigenlijk ook), een projectweek, een reis naar musea/andere interessante plekken en de stof behandelen op een leuke wijze.
Uiteindelijk werden sommige lessen dus toch nog een beetje nuttig besteed.

Het einde

De week had dus beter gepland moeten worden, wilde de schoolleiding dat er iets nuttigs gedaan zou worden. En uiteindelijk hebben de internationaliseerders zich niet eens aan hun afspraken(huiswerk en stof bijhouden) gehouden. Maar zoals iedereen weet, is de schoolleiding geen genie op het gebied van plannen. Waarschijnlijk wordt het in de toekomst wel beter aan gepakt maar voor deze leerlingen is het al voorbij.
Aldus, een nutteloze week.