Interview Long arts

'Vroeger wilde ik politie inspecteur worden'

Longarts Daoed Saboerali heeft in zijn leven veel meegemaakt en heeft hard moeten werken om te worden wat hij nu is, hij woont nu al minstens 20 jaar in Nederland, heeft in veel verschillende ziekenhuizen gewerkt en is een gerespecteerde arts, maar ook heeft hij een vrouw en drie kinderen.

-Door Ismaël Saboerali

Wilde u altijd al longarts worden?

‘Nee vroeger wilde ik politie inspecteur worden, dat was tijdens mijn tiener jaren. Maar op een gegeven moment interesseerde geneeskunde mij veel meer. Vooral interne ziektes interesseerde mij. Maar toen ik stage ging lopen bij het vak longgeneeskunde, kwam ik erachter dat longgeneeskunde meer iets voor mij was omdat je dan ook kleine kijkoperaties kon doen.’ Zijn er specialisaties binnen de longgeneeskunde? ‘Ja, zelf ben ik gespecialiseerd in longkanker en slaap gerelateerde ademhalingsstoornissen. Bij slaap gerelateerde ademhalingsstoornissen behandel ik mensen die ’s nachts in hun slaap voor korte tijd stoppen met ademen en daardoor overdag moe zijn.  Bij longkanker kan ik 20% van de patiënten een operatie bieden en 80% een behandeling waardoor ze een iets langer leven hebben.' Waar heeft u zowel gewerkt? ‘Als eerste werkte ik in het Rodekruis ziekenhuis in Eindhoven daarna voor mijn vervolg opleiding in het AMC en toen ik klaar was, wilde ik in een wat kleiner ziekenhuis werken en het  Beatrix ziekenhuis kende ik al een beetje dus ging ik daar werken.’ Hoe zit het met de relatie tussen uw werk en gezin? ‘Nou toen ik in het Eindhoven en in Amsterdam werkte, woonde ik in Amsterdam. Maar mijn vrouw werkte in Utrecht en zodat zij de kinderen beter kon opvangen verhuisden we naar Utrecht. En toen ik in het Beatrix Ziekenhuis in Gorinchem ging werken, verhuisden we naar hoogblokland, een dorp vlak bij Gorinchem, omdat ik vaak pas laat thuis kwam en ik meer tijd met mijn drie kinderen wilde doorbrengen.’