De Internationaliseringsweek.
De internationalisering is een geweldige ervaring. Je kan kiezen uit verschillende landen met verschillende culturen. Een geweldige kans dus. Maar jammer genoeg is er niet genoeg plek voor alle leerlingen. Dus wat gebeurt er met de leerlingen die thuis blijven?
Nu de helft van de leerlingen er niet is, zal het zeker heel rustig worden. En de helft van de leraren is er ook niet dus de helft van de lessen vallen uit. Niet erg, zou je denken. En nee, dat is iets waar de meeste leerlingen vrolijk van worden. Maar wat gebeurt er met de andere helft van de lessen? De regel is dat de leerlingen die op internationalisering zijn, al het huiswerk en de behandelde stof moeten inhalen. En dat de lessen dus ook gewoon door moeten gaan "alsof er niets vreemds is aan een klas van 10 in plaats van 30 man".
Sommige leraren doen dan ook een dappere poging om de lessen voort te zetten. Maar ze weten dat dat totaal geen zin heeft. De achtergebleven leerlingen kunnen hun hoofd niet bij de les houden en de leraren geven de hoop ook op.
Zo ontstaan de totaal nutteloze lessen. In plaats van stof te behandelen, wordt er naar films gekeken(wiskunde) of wordt er taart gegeten(Duits) en thee gedronken(filosofie en ANW) en soms zegt een leraar dat er geen les wordt gegeven en mogen de leerlingen genieten van een tussenuurtje(Natuurkunde).
Maar aan alles komt een eind.
Na een paar dagen van dit goede leventje te genieten, komt er een einde aan. Dat was ook wel te verwachten. Overal komen verhalen over hoe leuk het wel niet is in Amerika, Duitsland, Rusland, en Turkije. Terwijl de achtergeblevenen elke dag naar school gaan, praten over van alles en nog wat en dan weer naar huis gaan, Beleven de internationaliseerders elke dag iets nieuw.
De leerlingen beginnen jaloers te worden en bespreken met een aantal leraren wat de leerlingen die achtergebleven zijn, zouden moeten doen. Het is namelijk totaal nutteloos en een geweldig grote tijdverspilling. Een aantal ideeën zijn: een extra week vakantie(dat hebben de internationaliseerders eigenlijk ook), een projectweek, een reis naar musea/andere interessante plekken en de stof behandelen op een leuke wijze.
Uiteindelijk werden sommige lessen dus toch nog een beetje nuttig besteed.
Het einde
De week had dus beter gepland moeten worden, wilde de schoolleiding dat er iets nuttigs gedaan zou worden. En uiteindelijk hebben de internationaliseerders zich niet eens aan hun afspraken(huiswerk en stof bijhouden) gehouden. Maar zoals iedereen weet, is de schoolleiding geen genie op het gebied van plannen. Waarschijnlijk wordt het in de toekomst wel beter aan gepakt maar voor deze leerlingen is het al voorbij.Aldus, een nutteloze week.
