Verslag "internationalisering"

De Internationaliseringsweek.

De internationalisering is een geweldige ervaring. Je kan kiezen uit verschillende landen met verschillende culturen. Een geweldige kans dus. Maar jammer genoeg is er niet genoeg plek voor alle leerlingen. Dus wat gebeurt er met de leerlingen die thuis blijven?

Nu de helft van de leerlingen er niet is, zal het zeker heel rustig worden. En de helft van de leraren is er ook niet dus de helft van de lessen vallen uit. Niet erg, zou je denken. En nee, dat is iets waar de meeste leerlingen vrolijk van worden. Maar wat gebeurt er met de andere helft van de lessen? De regel is dat de leerlingen die op internationalisering zijn, al het huiswerk en de behandelde stof moeten inhalen. En dat de lessen dus ook gewoon door moeten gaan "alsof er niets vreemds is aan een klas van 10 in plaats van 30 man".
Sommige leraren doen dan ook een dappere poging om de lessen voort te zetten. Maar ze weten dat dat totaal geen zin heeft. De achtergebleven leerlingen kunnen hun hoofd niet bij de les houden en de leraren geven de hoop ook op.
Zo ontstaan de totaal nutteloze lessen. In plaats van stof te behandelen, wordt er naar films gekeken(wiskunde) of wordt er taart gegeten(Duits) en thee gedronken(filosofie en ANW) en soms zegt een leraar dat er geen les wordt gegeven en mogen de leerlingen genieten van een tussenuurtje(Natuurkunde).

Maar aan alles komt een eind.

 

Na een paar dagen van dit goede leventje te genieten, komt er een einde aan. Dat was ook wel te verwachten. Overal komen verhalen over hoe leuk het wel niet is in Amerika, Duitsland, Rusland, en Turkije. Terwijl de achtergeblevenen elke dag naar school gaan, praten over van alles en nog wat en dan weer naar huis gaan, Beleven de internationaliseerders elke dag iets nieuw.
De leerlingen beginnen jaloers te worden en bespreken met een aantal leraren wat de leerlingen die achtergebleven zijn, zouden moeten doen. Het is namelijk totaal nutteloos en een geweldig grote tijdverspilling. Een aantal ideeën zijn: een extra week vakantie(dat hebben de internationaliseerders eigenlijk ook), een projectweek, een reis naar musea/andere interessante plekken en de stof behandelen op een leuke wijze.
Uiteindelijk werden sommige lessen dus toch nog een beetje nuttig besteed.

Het einde

De week had dus beter gepland moeten worden, wilde de schoolleiding dat er iets nuttigs gedaan zou worden. En uiteindelijk hebben de internationaliseerders zich niet eens aan hun afspraken(huiswerk en stof bijhouden) gehouden. Maar zoals iedereen weet, is de schoolleiding geen genie op het gebied van plannen. Waarschijnlijk wordt het in de toekomst wel beter aan gepakt maar voor deze leerlingen is het al voorbij.
Aldus, een nutteloze week.

Jongeren meer laten lezen is een moeilijke klus!

Jongeren lezen over het algemeen niet veel. En dan lezen meisjes ook nog eens meer dan jongens. Dit komt voornamelijk doordat jongeren "wel wat beters te doen hebben". Voorbeelden zijn: Gamen (voornamelijk bij jongens speelt dit een grote rol), online op hun laptop of mobiel, televisie/films kijken en rondhangen met vrienden.

Naast het feit dat jongeren liever andere dingen doen dan lezen, zijn "volwassen" boeken veel te ingewikkeld en totaal niet aangrijpend. Als een tekst veel moeilijke woorden heeft, zijn ze vaak geneigd af te haken. Dit kan je overigens niemand kwalijk nemen. Als je een boek leest, (in je vrije tijd) wil je niet elke vijf woorden iets moeten opzoeken in een woordenboek. Dit verpest het plezier dat een lezer zou kunnen hebben. Natuurlijk heb je ook mensen die dit wel aankunnen maar dat zijn meestal volwassenen(boven de 30 en soms een paar jaartjes jonger). Nu zou je kunnen zeggen dat het leesniveau te laag ligt, en dat is dan wel zo. Maar als je niet vanaf jongs af aan wordt gestimuleerd om boeken te lezen, is de kans groot dat je dat later niet veel zal doen.

Ik zelf hou van boeken lezen. De dikte van een boek maakt mij helemaal niks uit, zolang er iets boeiends in staat. Het liefst iets spannends of fictie. Maar ook over wetenschappen e.d. Maar sinds ik een smartphone heb gekocht, is het aantal boeken dat ik heb gelzen, drastisch verminderd. Ik ben liever aan het chatten met vrienden/familie op speel een spelletje. De enige keren dat ik serieus een boek lees is als het voor school is of als ik net een nieuw boek heb gekregen.

Dus, samengevat, is het omdat de jongeren meestal andere dingen leuker vinden dan lezen en/of het leesniveau van de lezer niet hoog genoeg is om een redelijk boek te begrijpen zonder problemen.

Column, NSA

Chaos, overal chaos!

Iedereen heeft wel gehoord over wat de NSA wel niet van privacy vindt en hoe er mee wordt omgegaan.

NSA, dat staat voor National Security Agency. En wat is er toch allemaal niet mis met deze naam?

National? Eerder "international". Volgens mij doen ze meer buiten Amerika dan binnen. Security? Wat heeft Privacy schending nou met Security te maken? Natuurlijk bestaat de mogelijkheid dat een "terrorist" via Facebook, Whatsapp, Twitter, mail e.d. contact zoekt met een andere "terrorist". En natuurlijk weten de meeste mensen dat wat op Facebook wordt geplaatst zonder na te denken, openbaar wordt gemaakt en voor iedereen te lezen is. En als je dan de optie "allen voor mijzelf zichtbaar" kiest, ( wat de meest nutteloze optie van heel Facebook is) wordt dat alsnog opgeslagen op Facebook en dat is dan altijd wel op een of andere manier te lezen. Maar welke terrorist, is nou zo dom om via Facebook e.d. te praten over een aanslag? Via de telefoon zou je nog een plaats of datum kunnen bespreken, maar dat gesprek kan ook worden overhoord. En dan nog, is het heel "ongebruikelijk" (om het  zacht uit te drukken) dat er via >Social Media< een aanslag wordt besproken. Ik zou echt willen weten of dat aantal boven de 0 uit komt. En dan hebben we het nog niet eens over het "incognito" tabblad dat je bij veel internetbrowsers hebt. Daardoor zou niemand weten wat je allemaal doet op het internet. Maar ik heb zelf nog een "incognito" tabblad geopend en toen vond ik dit:

 U bent incognito. Pagina's die u in dit venster bekijkt, worden niet weergegeven in uw browser- of zoekgeschiedenis, en laten verder geen sporen (zoals cookies) op uw computer achter nadat u alle geopende incognito vensters heeft gesloten. Bestanden die u downloadt of bladwijzers die u instelt, worden wel opgeslagen. 

Ook al gebruikt u de incognitomodus, dan betekent dit nog niet dat andere mensen, servers of programma's u en uw acties als anoniem beschouwen. Let vooral op het volgende:

• Websites die informatie over u verzamelen of delen
• Internetproviders of werkgevers die de pagina's registreren die u bezoekt
• Schadelijke software die uw toetsaanslagen registreert in ruil voor gratis smileys
• Surveillance door spionnen
• Mensen die achter u staan

 Ik vroeg me toch af, hoe ze je in de gaten hielden als je "incognito" was. Toen ik dit voor het eerst las, dacht ik dat het meer een grap was dan wat anders. En dan vooral door de laatste twee punten. Maar door wat ik heb gehoord, blijkt dus dat, hoewel jij het niet terug kan vinden, de NSA toch op de een of andere manier je in de gaten kan houden.

En nu het is uitgelekt dat alles en iedereen in de gaten wordt gehouden, gaan er heel veel valse gesprekken komen. Jongeren gaan nep-gesprekken uitwisselen voor de grap. En dat kan serieus opgevat worden. Voor je het weet gaat er van alles mis. De NSA reageert niet meer of juist bij alles, mensen gaan opgepakt worden omdat de NSA het niet meer bij kan houden, en voor je het weet: chaos, overal chaos. Ze gaan natuurlijk ook veel strakker letten op waar naar gezocht wordt op het internet, en wat op het internet gekocht wordt. En dan kan je niet normaal iets meer opzoeken op Google, zonder dat je verdacht wordt op een aanslag. Stel je voor dat iemand iets wilt opzoeken over een oorlogsspel. Een speciaal wapen bijvoorbeeld. Dan kan het zijn dat je op een site komt waar je dit wapen kan kopen. Wat gaat de NSA dan niet denken? Voor je het weet wordt je verhoord. Ik zie het al voor me: Zo een Amerikaanse agent in uniform, die voor je staat, terwijl jij zit zodat hij op je neerkijkt. Een pakje donuts en kopje koffie op tafel. Precies zoals je in die films altijd ziet. 

Zoals ik al zei: chaos.

Ingezonden brief: Leraren

Wij willen les van slimme en coole leraren, niet van "zesjes".

Als 15-jarige leerling kan ik natuurlijk veel zeggen over de manier waarop leraren lesgeven. Ik maak dit namelijk zelf elke dag mee.

Op de basisschool was er elke dag wel iets leuks of motiverends te doen. Knutselen of buitenspelen of spelletjes met de klas. Maar op de middelbare word je geacht serieus aan het werk te gaan en altijd je huiswerk goed te maken e.d. Natuurlijk moet je je huiswerk maken. Maar om elke les hetzelfde te doen, en nooit iets "leuks", dat werkt de-motiverend aangezien niemand zin heeft in elke dag hetzelfde, komen leerlingen met een "slechte" werkhouding over tot de docent. Dit werkt ook weer negatief in op de docent die dan ook geen zin meer heeft om aan een stelletje slaperig uitziende leerlingen stof op te geven. Zo krijg je een cyclus en daar heeft niemand wat aan. Gelukkig zijn er ook leraren die inzien dat het saai is om elke dag hetzelfde te doen en die bedenken dan wat leuks dat leuk en toch leerrijk is. Op deze manier kunnen leerlingen naar een les uitkijken.

De reden dat in Finland de leerprestaties veel hoger liggen, is omdat de leerlingen daar veel meer aandacht krijgen. De leraren worden niet aangenomen als hun cijfers niet hoog genoeg waren. Daardoor weten de docenten gemiddeld ook veel meer van hun van en weten ze, in plaats van elke les opnieuw hetzelfde te bespreken, hoe ze de leerlingen aan moeten pakken. Ze kunnen de betere leerlingen aan het werk zetten terwijl ze de achterlopers wat extra aandacht geven. Natuurlijk gebeurt dit in Nederland ook maar niet vaak. Sommige docenten weten na een half jaar nog steeds de namen niet of überhaupt welke klas ze voor zich hebben (zelfs als het hun mentor-klas is).

Dus als de leraren beter opgeleid worden, creatiever worden, beter opletten welke leerlingen extra aandacht nodig hebben en gewoon nadenken wat ze doen tijdens een les en daarvan leren, dan worden de cijfers van de leerlingen hoger en waardering voor de leraren groter.

Ismaël

Interview Long arts

'Vroeger wilde ik politie inspecteur worden'

Longarts Daoed Saboerali heeft in zijn leven veel meegemaakt en heeft hard moeten werken om te worden wat hij nu is, hij woont nu al minstens 20 jaar in Nederland, heeft in veel verschillende ziekenhuizen gewerkt en is een gerespecteerde arts, maar ook heeft hij een vrouw en drie kinderen.

-Door Ismaël Saboerali

Wilde u altijd al longarts worden?

‘Nee vroeger wilde ik politie inspecteur worden, dat was tijdens mijn tiener jaren. Maar op een gegeven moment interesseerde geneeskunde mij veel meer. Vooral interne ziektes interesseerde mij. Maar toen ik stage ging lopen bij het vak longgeneeskunde, kwam ik erachter dat longgeneeskunde meer iets voor mij was omdat je dan ook kleine kijkoperaties kon doen.’ Zijn er specialisaties binnen de longgeneeskunde? ‘Ja, zelf ben ik gespecialiseerd in longkanker en slaap gerelateerde ademhalingsstoornissen. Bij slaap gerelateerde ademhalingsstoornissen behandel ik mensen die ’s nachts in hun slaap voor korte tijd stoppen met ademen en daardoor overdag moe zijn.  Bij longkanker kan ik 20% van de patiënten een operatie bieden en 80% een behandeling waardoor ze een iets langer leven hebben.' Waar heeft u zowel gewerkt? ‘Als eerste werkte ik in het Rodekruis ziekenhuis in Eindhoven daarna voor mijn vervolg opleiding in het AMC en toen ik klaar was, wilde ik in een wat kleiner ziekenhuis werken en het  Beatrix ziekenhuis kende ik al een beetje dus ging ik daar werken.’ Hoe zit het met de relatie tussen uw werk en gezin? ‘Nou toen ik in het Eindhoven en in Amsterdam werkte, woonde ik in Amsterdam. Maar mijn vrouw werkte in Utrecht en zodat zij de kinderen beter kon opvangen verhuisden we naar Utrecht. En toen ik in het Beatrix Ziekenhuis in Gorinchem ging werken, verhuisden we naar hoogblokland, een dorp vlak bij Gorinchem, omdat ik vaak pas laat thuis kwam en ik meer tijd met mijn drie kinderen wilde doorbrengen.’

Klachtenbrief, schaatsen.

Hamster bv.
Oude Gracht 31
2011 GL Haarlem

Hoogblokland, 13 februari 2013

Ismaël Saboerali
Dorpsweg 86
4221 LJ Hoogblokand

Betreft: Klachtenbrief kapotte schaatsen.

Geachte heer Woudstra,

In november kocht ik een paar schaatsen van het merk Kootstra bij een van uw buitensportwinkels in Haarlem. Niet alles verliep even soepel en ik heb hierdoor een aantal klachten.

De schaatsen die ik in november heb gekocht, kostten 125 euro. Ik was hierover niet tevreden aangezien ik in oktober nog m'n oog liet vallen op een ander paar dat was afgeprijst naar 100 euro. Ik had deze besteld in mijn maat, echter, men vergat mijn bestelling door te geven en toen ik ze wilde ophalen kreeg ik te horen dat ze uitverkocht waren. Ik was dus genoodzaakt om een nieuw paar te kopen van 125 euro. Maar de verkoper wilde de schaatsen niet met korting verkopen, ookal was het een fout van de winkel.
Nadat ik de schaatsen had gekocht, trok ik al bij de eerste training mijn veterbevestiging kapot. Toen ik hiermee terug naar de winkel ging, beloofde de verkoper dat hij ze zou repareren. Ik was er echter helemaal klaar mee. Ik vroeg mijn geld terug maar de verkoper wilde dit niet doen. Ik ging uiteindelijk de winkel uit met een tegoedbon die ik binnen twee maanden moest gebruiken en een slecht humeur.

Ik eis dat hier iets fatsoenlijks aan gedaan wordt. Ik zal wachten op uw antwoord.

Hoogachtend,

Ismaël Saboerali

Nieuwsbericht

Het is weer zo ver!

Gorinchem, 5 december 2012. De sint ging alle scholen af en een van die scholen was het gymnasium Camphusianum. Sint komt altijd op spectaculaire wijze het auditorium binnen, maar dit jaar was sint een beetje laat.

Een korte 20 minuten nadat alle leerlingen zich in het auditorium verzameld hadden, verscheen er een filmpje waarop te zien was wat de sint met twee van zijn trouwste pieten aan het doen was.

Ze waren in slaap gevallen en waren dus heel laat. Ze vergisten zich in het gebouw en hadden nog een paar ongelukjes maar uiteindelijk stonden ze boven het auditorium te zwaaien naar de leerling.

Een aantal leerlingen dachten (en hoopten) dat ze naar beneden zouden springen op de een of andere manier, maar vergeefs.

Vijf minuten later zat de sint in zijn stoel en pakte het Grote Boek tevoorschijn.

Stuk voor stuk riep hij stoute en interessante leerlingen naar voren en stuk voor stuk liepen ze beschaamt terug. Nadat de meeste leerlingen geweest waren, moest de sint gaan. Maar natuurlijk is dat niet voor lang want volgend jaar komt hij gewoon weer en we zullen moeten afwachten wat hij ons dan weer brengt.